die wil er allemaal niks meer mee te maken hebben.
voor een deel was ik ook wel blij dat die weg was.
ik had al twee stukken spons dak op het dashboard gevonden had in m'ne neus gestopt
omdat die mens dus effenaf op m'nen asem pakte.
komaan zeg ik tegen mijn vriendin, nadia van hoof,
komaan, we zijn hier weg.
die boerderij, of wat da ginder ook is, ik zien da ni zitten
as ge hoort hoe ongezellig dat daar is
dat de deuren daar zo laag zijn
ik zijn een meter 85
ik stoot sowieso mijne kop al overal tegen
wa moet da ginder dan wel ni worre.
ja maar zegt die nadia gij gelooft da toch ni?
gij gelooft toch ni in weervarkens,
in boeren da zomaar ineens in een varken veranderen?
zijde gij zo'ne lafaard? zijde gij zo'ne bangerik?
ik zijn natuurlijk een jongen, geen meisje, ik zijn een jongen,
jongens mogen nooit laten zien da ze schrik hebben
dus ik zeg ik geloof daar niks van
tuurlijk ji, da kan ni, een weervarken da besta ni,
maar ik geloof wel`dat het daar heel ongezellig is,
anders gaat die da ni zeggen,
en ik zijn zo iemand,
ik kan ni tegen ongezellige boerderijen...
ik zijn is ene keer in een ongezellige boerderij geweest -
nooit ni meer!
maar ja, het is haren auto
ik heb daar niks over te zeggen
zij is baas;
en die nadia
die wilt toch da wij voortrijden,
nog twee kilometers en een half
en we zijn er...
het is pikdonker...
we rijden door een pikdonker dennenbos,
tis te zeggen, hier en daar
vliegen er vleermuizen met lichtgevende ogen
en hier en daar ook van die graatmagere bosuilen
die at zo oe oe zeggen
iemand hier dat da kan nadoen
en ineens zien ik
in de verte
tussen die natte dennentakken
een volle maan naar omhoog zweven...
en nog ietske verder
achter een een hoop vlierbessenstruiken
eerst ziede een stank
normaal gezien= stank kunde alleen maar rieken
maar dees stonk zo hard
da ge die stank zelfs kon zien,
en ge kon die horen en zien
zo'ne bruine zwarte walm
dat in uw oren zo brrllfkfkf etsjjj ga..., overal waarda ge keek,
vlak voor ozze neus
die boerderij
le couchon noir...
wij gaan daar naar binnen
het onvermidelijke gebeurt,
ik wil da ni
maar die nadia klopt daar aan
en na een làngen tijd
hebben daar wel een halfuur staan wachten
ik dacht nog thuis is er nu eigenlijk just een special van k3 op televies
ik zeg nog we zijn hier weg
doet er
achter een krakend deur
met een riek in allebei zijn handen
een boer voor ons open, een boer
herkenbaar aan zn blauw klak
een sigaretje in zijn gezicht;
maar die is ni
gelijk dat die lifter gezegd had
klein met grote handen en grote voeten
just andersom
die boer
die was groot, die was lang
en die had heel kleine handen en just heel kleine voeten
op van die heel kleine klompen
dus hopelijk misschien had die lifter toch
ni
de waarheid verteld
en was dien boer dan toch geen weervarken.
was dan eigenlijk toch een beetje op mn gemak.
kijk, zegt die nadia
wij zijn op reis hier in zuidfrankrijk
wij willen er is tussen uit, het is vakantie
en wij vroegen ons af
of wij voor een beetje geld
hier in uw boerderij zouden mogen
komen logeren voor veertien dagen.
binnen veertien dagen, denk ik bij m'n eigen,
alleen al met die geur
leefde binnen veertien dagen ni meer...
maar dien boer die laat ons binnen
die geeft ons een kom geitenmelk
en omdat het laat is het is middernacht
wijst die ons
een bed aan.
ik denk nog joepie mag ik toch
met die nadia
in één bed samenliggen
kan ik die misschien Toch een beetje knuffelen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten